Çalma Sanatı Şiiri - Kenan Çarboğa

Yurdu sarmış kabalık, yaltaklık
Yükseliş varsa sebep alçaklık
Hüseyin Cavid

Allah ıslah eylesin şu kuduran güruhu
Bunlar, bağı yolarken dal çalmayı öğrenmiş
Ne İslam’dır ne insan; ne beyni var ne ruhu
Kâl ehliyle meşk edip hâl çalmayı öğrenmiş

Hünerleri takıyye, fenerleri menfaat
Menfaatin peşinde koştururlar her saat
Çoğu Hakk’a yüz dönmüş, ne iman var ne taat...
Albız’ın kucağında al çalmayı öğrenmiş

Münafıklık depreşmiş alayının içinde
Kaybolmuşlar debdebe halayının içinde
Mahdumları ürerken balayının içinde
Aç olanın ağzına bal çalmayı öğrenmiş

Herkes kendi çapında çiğnerken yasaları
Salınarak süslemiş nisalar masaları
Kimisi hazineyi, kimisi kasaları
Kimisi it önünden yal çalmayı öğrenmiş

İzzeti yere çalıp mideyi almış başa
Adaleti, hikmeti taşa tutmuşlar taşa!
Darülharpten sayarak vatanı baştanbaşa
Her biri beytülmalden mal çalmayı öğrenmiş

Kör olan tuttuğunu, topallar yettiğini
Ustanın yaptığını, çobanın güttüğünü
Süvarisi soyarken ardından gittiğini
Seyisi ölmüş attan nal çalmayı öğrenmiş

Şair, bu kadar küfür yağ gibidir bunlara
Doğrulukta bir lahza, çağ gibidir bunlara
Ki esfele safilin dağ gibidir bunlara
Bunlar yükselmek için alçalmayı öğrenmiş