Çalkantılar Şiiri - Mehdi Akan

Bir sigara yaktı dumanı gözlerine dokundu
Gözleri nemlendi derinden, canı çok acıdı
Elleriyle silmeye kıyamadı gözyaşını
Gözyaşına, söz yaşı karıştı, hıçkırıklara karıştı yalvarışı
Gel diyemedi çocukluğuna
Gel diyemedi…

Biliyordu evvelin yok olduğunu
Biliyordu geçmişin geri gelmeyeceğini
Ama ne yapsın bu dedi, bu çalkantı dolu yürek
Özlüyordu çocukluğu en derinden
Bir sigara yaktı aniden, dumanı çekti ciğerine en derinden

Yaşadığı çalkantılar, ruhuna yerleşen çocukluğun aforizmaları
Sonra Nietzsche’nin ruh denklemleri geldi aklına
Akılcılar, sofistler, akılsızlar geldi aklına
Sonra post yaşam ne demek diye düşündü
Zaten yaşam bütünüyle postu kişisel, posta bürünmüştü
İnsanlar maskelerini değiştirip duruyorlar dedi
Bir sel aldı aklını, üstüne bir sigara daha yaktı
Geçmişini yaktı yüreğinde titreyen…

Geçmiş absürd gelecek agnostik bir çığlıktı belleğinde
Titredi tini dinsizliğin muhteviyatı içinde
Bir sigara, bir duman ve gözyaşı kapladı kökten esen çalkantılı ruhunu
Kendine ve geçmişine yabacılaştığını biliyordu
Silemiyordu gözlerindeki agnostik yaşları
Anarşik bir törendi yaşadığı çalkantılı anında, yalnızlığın avucundayken
Durdu, ruhu o anda efsanevi bir inleyişle kudurdu
Ansızın duruldu…
Bir sigara daha yaktı, hayatı saran parmaklarını hafiften yaktı
Kalktı yerinden yine en derinden
Sağa koştu sola koştu, yürek yine coştu
Korku parmak uçlarından ruhuna doğru koştu

Arkhe dedi, yalnızlık mı benim ana nedenim
Düşünce düşününce ve düş inince ruhuna batağa gömüldü
Keyfiyet-kemiyet sorgusal mıdır?
Van Gogh sanrısal ve mistik bir yaşama dahil midir?
Kendini mi izledi yoksa yaşamın ruhunda oluşturdu yanılgıları mı?
Hayatın kulağına yansıyan sesleri çök mu çirkindi de kulağını ayırdı bedeninden?
Durdu bir sigara daha yaktı,
Peki dedi insan doğaya mahkûm mudur?
Yoksa doğamı insana mahkûmdur?
Sorgulamalarla doldurdu içinde oluşmuş çukurları
Çukura duman sızdı; duman ve göz sancısı
Olduğu yerde bir sigara daha yaktı
Ruhu uyukladı, bedenide arsızca yerlere vardı uyudu
Bu son sigarasıydı, ruhunu saran çalkantılar onu derinden yakmıştı
Yaktığı son sigarayla algısına damlayan bedenini, ruhunu ve dünyasını yaktı…
Ansızın gelen canı an sızın yok olan duman misali dağıldı yeryüzünden
Gökyüzüne doğru….