Çalışmayı Özledim! Şiiri - Aynur Meydan

Yıllardan beri
Bildiğim en iyi şeyi,
Sabah erkenden kalkıp yollara düşüp,
Akşam da yorgun argın,saati umursamadan,
Ama gönül rahatlığı ile evime dönmeyi özledim.
Çalışmayı özledim.

Sandım ki evde olmaktan bıkılmaz,
Çocuklarla yatıp,uyumak,
Kahvaltılar yapıp,yemekler hazırlamak,
Saate bakmadan,tarihi önemsemeden vakit geçirmek,
Sıkmaz insanı.
Ama bıktım.,çok sıkıldım.

Elbette sıkıldığım ailem değil,
Arkadaşlarım,dostlarım değil.
Uzun zamandır unuttuğum anne pozisyonu değil,
Ama biryere kadar gerçekten.
Ve bitti.

Sabah kurulan saatin çalması ile,
Uyanmayı özledim.
Masamı özledim,
Zaman zaman dağılan yoğunluktan ama o kargaşada,
Aradıklarımı bulmayı özledim.
Bilgisayarımı,
Hazırlanacak bir dolu raporu,
Toplantıları,aç karnına içilen kahve ve çayları,
Bir yandan patrondan duyulan lafları,
Diğer yandan çalışanların,devamlı seslenmelerini özledim.

Üreten olmayı,tüketen değil,
Getiren olmayı,harcayan değil,
Mücadele etmeyi ve kazanmayı
Başarmayı ve iltifat görmeyi,
Özledim.

Bitsin lütfen Allah'ım bu özlem
Bir an önce bitsin.
Bir kapı açılsın tekrar seveceğim ve sevileceğim,
En önemlisi verilen mücadeleye değecek bir yer olsun.
Hayatımın anlamı,
Çocuklarımın geleceği için,
Yüzümün yeniden gülmesi için,
Bir işim olsun.
Hırslarım,ideallerim geri gelsin.

29/08/2009
A.Meydan