Ve çalışmadığımız aşkın sınavına taabi tutulacaktık.
Bir bebek gibi emeklemeye çalışırken, on yedimizde tükenecek
Belki de yirmisinde aşktan soğuyacaktık.
Sahi, ömür dediğin kaç yıldır sevgili?
Otuz muydu yolun yarısı
Yoksa ömrün bitmesi ölüme bakmaz mı...
Bir bir kaybedeceğiz insancıkları,
Yürümeyi öğrenirken, düşe kalka.
Kulağımızda çınlanan bir elveda türküsü
Oturacağız bir geminin kıçına
Ufka dalan gözlerimizde yaşatacağız insancıkları.
Gemiyi iteleyen dalgaları sayacağız.
Belki bir martıyla kahvaltımızdaki simidi paylaşacak
Tavşan kanı çayımızın buharında mutluluğu bulacağız.
Koyu demlenmiş bir sohbet tutturup gün batımına sarhoş olurken
Ağzından dökülen kelimeler durduracak bizi
"Ne yolun yarısıdır 30 ne de geç kalınmışlığa dayanan bir merdiven.
Ne çürütür ömrümüzü insancıklar ne de ömür bir haber bekler ölümden.
Ne aşktan usanır gönül ne de insancıklar bizi incitmekten..."
Kayıt Tarihi : 11.8.2020 21:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!