Ben Yemeği Yapayım, Sen de Ütü Yap!
Kocacığım bu hayat müşterek madem,
Ben yemeği yapayım, sen de ütü yap!
Uzattığın şu koltuktan, insin o kadem!
Ben yemeği yapayım, sen de ütü yap!
Çamaşırlar yıkanacak, bulaşık fena!
Fifti fifti böl hepsini, yükleme bana!
Sen koltuğa ben mutfağa reva mı cana,
Ben yemeği pişireyim, sen de ütü yap!
Evi pislik götürüyor, süpürgeyi al,
Benim gibi sen de işe, beklemeden dal,
Maalesef ki durum bu, hiç hoş değil hal ,
Ben yemeği pişireyim, sen de ütü yap!
Çalışmayan bir bayan alsaydın keşke!
Arasaydın tarasaydın, bulsaydın keşke!
Mahmure’nin kapısını çalsaydın keşke!
Ben yemeği pişireyim, sen de ütü yap!
Biz beraber ayaktaydık, akşama kadar,
İnsan olmaz bu kadar, zalim ve gaddar!
Olamayız böyle mutlu, böyle berhudar,
Ben yemeği pişireyim, sen de ütü yap!
Kayıt Tarihi : 5.9.2019 17:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!