Çalıntı Sevinçler Şiiri - Mehmet İpçioğlu

Bir ev hayal ederdim hep
Çocukluk günlerimde
İsterdim bir evimiz
Olsun bir gün bizim de
Sıcaklığı yuvanın
Isıtsın içimizi
Taş duvarlar içinde
Korusun hepimizi
Kalmasın sokaklarda
Tek göz tekir kedimiz
Geceleri huzurla
Kapansın gözlerimiz
Olmasın öyle kocaman
Bir odaydı beklentim
Bir tuvalet
Bir banyo
Daha ben ne isterdim
Olsaydı bir mutfağımız
Sıcak çorba içerdim
Ablamın makinası dursun duvar dibinde
Ninem tentene örsün
Pencerenin önünde
Boya sıva istemez
Varsın güzel olmasın
Yeter ki bizim olsun
Ev sahibi kovmasın
Şimdi bir ev yaptım ki,
Kocaman mı kocaman
Geniş, geniş odalar
Avizelerle süslü son moda asma tavan
Birden fazla banyosu
Eksik değil bir lüksü
Mutfağı gören sanır
Son teknoloji üssü
Ama ne o heyecan
Ne de şevk kaldı ben de
Mutlu değil çocuklar
Her sevince kapalı
Komşudaki feryada
Kulaklar hep tıkalı
Anne desen kararsız
Sönmüş tüm istekleri
Geçmiş gitmiş onun da
Çocukluk hevesleri
Anladım ki sonunda
Bir ev yapayım derken hayatı atlamışım
Evin malzemesini
Bu hayattan çalmışım.