Çalıntı ömürler Şiiri - Enver Levent Batur

_ günlerden bir gün
ilk onları gördüm bir sabah erkenden
savaştan çıkmış gibi uykusuz gözlerle
çakmak çakmak geçtiler

her şeye ve herkese yabancıydı
geri geri giden ayaklar
uzaklardan geldiler ve uzaklara gittiler
hazanda rüzgarla dökülen sarı yapraklar gibiydiler

daha da acıydı yollarda kırmızı ışığa yansıyan kölelik
çıplak ayaklarından

_ özgürlük inancıyla
sakin gölgeler gibi hep batıya yürüdüler
uzak yıldızların ışığı donuk cam gözlerinde belli belirsiz
uzaklık çağırıyor dediler

kargınmış bir burgaçla göğe yükselen karanlık gecede
saklı bir giz vardı gözle görülmeyen
ve geri çekilen ufukta yavaş yavaş dalgalara gömüldüler
yada kıyıya vuran bebeklerde matem

yurdundan edilenlerin çalıntı ömürleri
ne yazık