Çalınmış Ne Kadar Ay Varsa Gökten Benimdir

Çalınmış ne kadar ay varsa gökten, benimdir.
karanlığım böylesi derindir.
zamansız bir ayrılık gibi bağrında,
kalmışım akşam gibi sabahlarda
ne uzun bir yalnızlıktır sen varsan yokluğumda
gözlerin varsa
gittiğin varsa
sen varsan işte biraz da olsa
Bu benim en mavi yalnızlığımdır
Karanlığımın ortasında.
göğümde bir tenhalık, aklım duruyor baktıkça
hiç bulut yok oysa
yok bir defa bile eskilerden bu yana
sana bağışlamadığım göğü
senden esirgediğim yok aldığım soluğu
saklandığım yok,
sakladığım yok mum alevini
kapımdan esen yeli, odamdaki esareti,
ruhumdaki harabeyi sakladığım yok.
Bu kendi ardına düşen güzün ortasında
etrafına yabancı bir ağacın yalnızlığı.
bir yudum suyun çorak toprağa akmasında
kendinden vazgeçmişliğin yalnızlığı
yıkıldım, kaldım, yutkundum adında.
alışamadım belki,
belki seni anlatamadım
kurduğum her saat geç kaldı, ben geç kaldım
Kaldırımların kenarında yürüdüğüm
adımlarım geç kaldı.
günüm gelmedi, gecem bitmedi, zamanım geç kaldı.
Bir yel esti, aldı bütün aydınlığımı.
karanlığım böylesi derindir.
Çalınmış ne kadar ay varsa gökten, benimdir.