Çalınan Umutlar Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Onlar, gök mavisi renginden umutlarımızı çaldılar
Yıllarca, aylarca
Gülkurusu sevdamızı
kırdıklar
Onlar
Bir seher vakti
Al kınalı kekliklerimize
Kurşun sıktıklarında
Dikiş tutmayan
Yürek yaramızı kanatılar
Onlar, acıtılar ciğerimizi
İçimizi
Karartılar günü
Kurutular toprağı
Onlar, bize hazan, onlar, bize zemheri bıraktılar

Onlar, gökyüzün maviliğini, yeryüzünü bereketini
Yok ettiler
Onlar bahar'ı
Onlar yaz'ı kıskandılar
İşte o korkak canavarlar
Paylaştığımız lokmaya
Sevdamıza, sevgimize
İçtiğimiz suya bile göz diktiler
Gülüm
Hal böyleyken
Hangi dağ
Hangi vadi
Hangi yürek
Bu acılara dayanır
Onlar, her şeyimiz
Bizden aldılar, be gülüm
Onlar, mazlumları, yoksulları ezmeyi yiğitlik bildiler

Onlar, sevdamızı, yiğitliğimizi, insani duygularımızı
Onlar
Bir gün
Yüreğimizin huznünde
Boğulacaklarını
Onlar
Güneşe
Zincir vuramayacaklarını
Bilmezler
Onların, dünyası kapkaranlık Bizim beklediğimiz doğacak bir güneşimiz var, gülüm

Mehmet Çobanoğlu
15.08.2020
İstanbul