Başkaları özenip calmasin diye, kokulu silgi almayan anneme hep kızıp hayiflanmisimdir. Çünkü ben başkalarına özenmek zorunda kalirdim, ve ne zaman silmem gereken birşey olsa; "kokulu silgisi olupta vermeyenin" diye sesimi yükselterek baslardim cümle kurmaya.
Annemin bu yaptığına bi anlam veremezdim bi türlü. Çünkü ben ondan öğrenmiştim, temizleyicilerin güzel kokulu olması gerektiğini. Çamaşırları, bulasiklari kendi deyimi ile mis gibi deterjanlarla yikardi, hatta beni bile mis gibi kokan diye tabir ettiği sabunla temizlerdi.
İnsan bilemiyor ışte araya giren yılların,
O yılların arasına sivisip, kalbine yapışan aşkların hayatını ne derece kirletecegini bilemiyor.
Kirletildim, kirlendim.
Hayatımı temize çekmek için; yine annemi dinlemeyip, "güzel kokulu bir kadini" tercih ettim.
Buyusede değişmiyor ışte insanın alışkanlıklari,
Şimdilerde ortalığa düşmüş;
"Güzel kokulu sevgili mi alipta vermeyenin" diye başlayan cümleler kuruyorum.
-Özür dilerim anne..!
Kayıt Tarihi : 27.6.2014 08:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!