Yetim kalmış gönül Türküleri söylüyor gözlerim ve yalın ayak yürüdüğüm yollar öpüyor kararan dizlerimi...
Ellerim çalı kesiği hasretlerin hüznünde ağlıyor; gizli saklı, kimsesiz...
Silinmemiş gözlerin kızılında ince bir sitemdir Sevgiliye yağan bu yağmurlar; başı okşanmamış çocukların bükülen dudaklarındaki hüzün gibi kimsesiz ve sessizce akıyor sakallarımdan...
Hani merhem olacaktı yaralarıma Sevgili; hani kimsesiz gecelerin yoldaşıydı ay ışığında...
Söyle bana ey rüzgâr!
Nefesimi de alıp götürür müsün Sevgilinin memleketine?
Türkülerim duyulur mu uzaktan?
bir tek senin görebileceğin bir yerden
sana gülümsüyorum...
onların duydukları kahkahalarım değil
aşkı tarif gerekirse sana
anlatayım
aşk ne biliyor musun
Devamını Oku
sana gülümsüyorum...
onların duydukları kahkahalarım değil
aşkı tarif gerekirse sana
anlatayım
aşk ne biliyor musun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta