Çaldıranda Umut Çiçekleri

Umut ateşidir yüreğimizde tutuşan
İnsanın içine düşmeyi versin bir tutam
Umut denen o kıvılcım, alt üst eder tüm yaşamınızı
Bir de ülkenizde, kara bir zihniyet çökmüşse tepenize
Özgürlük tüter tüter de kimi olasılıklar içinde, çoluk çocuk, bir bilinmeyen yöne,
Bir bilinmeyen içinde, ama ihtimal olan güneş, güneşi batmayan yöne!
Batıya doğru uzanır umutlarınız.
Kalır geçmişiniz, bir tutam buruk içinde
Gelecekse, küme küme bulutlar gibi geçer ufuktan
Bir ışık süzülür arasından...bir ışık! vardır her zaman
Işığa doğru akar insan

Onlarında umutları, sevdaları vardı
Yarınlara bırakacakları mirasları
Dağları, ovaları, yaylaları hem de en alasından
Atalarından kalan toprakları, vatanları vardı
Bir anda bırakamaz insan
Kolay değildir kaçak bir yaşamda kurtuluşu aramak
Kolay değildir karanlık ellerde umutla yaşamak

Hangi koşullarda, hangi ızdırapları çekerek geldiler, kim bilir...
Afganlı on sekiz umut yolcusu, dördü çocuk!
Simsarların açtığı koridordan uzanmışlar, Çaldıran Dağına
Kapılar kapalı ardında miğferler
Simsarlar her ülkede aynı, aynı dili konuşurlar, aynı renkteler, aynı şeyin peşindeler
Issız bucaksız dağlarda, kurda kuşa yem olacak çok insan
Umurunda mı çocuklar!
Bu dağın ardı demişler
Dağlarda fırtına, karlar yağdı umutlarına
On sekiz kişi kucak kucağa, kayboldular
Bahar gelmiş karlar erimiş
Bir çobanın değneğinin ucunda, kenetlenmiş eller, sarılmış bedenler
Kucak kucağa...
Hala gülümsüyordu yüzleri
Uzatsaydınız elinizi... gireceklerdi içeri
Uzaydınız elinizi...

Çaldıranda onsekiz kişi, dördü çocuk
Çocukların gözleri hala gülümsüyordu
Yanı başında açan kır çiçeklerinde
Karlar eridi
İki bin bir yılının birinci baharında
Ali Kırca'nın iki dudağı arasında
Hepsi hepsi bir dakika haberdi
Gelip geçti...
Çocukların gözleri...hala gülümsüyordu
Yanı başında açan kır çiçeklerinde...

(mart 03)