Çaldın ve gittin Şiiri - Oktay Çekal

Çaldın ve gittin…

Gözlerime bak beni anlaman için, yeterli olacak
Saklanma hayatın karanlığına, artık çıkmalısın
Bir sevgi paylaştık seninle, ölümüne yemin ettik
Bu kadar ucuz olmamalı sevgi, yazboz değiliz ki…
Neden böyle mevsim gibi birden değiştin,
Yazken kışa döndü yüreğin, baharı yaşatmadan
Oysa geçici heves değildik, sevendik biz
Ne anlam vermeliyim susma yüzleşmelisin,
Ve duymak istiyorum…
Karanlığın yokuşlarında dolaşıyor yüreğim
Yıldızları seyrederken dalıp gidiyor gözlerim
Adımlarımı kaybettim bilmediğim sokaklarda geziniyor
Tenimde hüzzam bir yalnızlık çalıyor, kırılgan…
Ne yaptım diye düşünüyorum?
Yanlış bir dokunuşla üzdüm mü?
Sözümde bir yıkım mı vardı?
Tenim itiyor muydu tenini?
Gözlerim bakmıyor muydu gözlerine?
Ellerim sarmıyor muydu ruhunu?
Ruhum soğuk bir dağ mıydı üşüdüğün?
Ellerinden tutmadım mı, taşımadı mı varlığını?
Yanında olmadığımda ruhumu hissetmedin mi?
Hala susuyorsan sen bilirsin,
Anladığım şu ki; benim sevgimi…
Taşıyamayan sensin…
Sen bir sevgi hırsızısın, çaldın ve gittin…

Oktay ÇEKAL
11.11.2012–09.45