Çaldım Kapıları Şiiri - Eminnur Acar

Nedendi bilmem , ne de zevk alırdık
Altı yedi yaşlarında kapıların ziline basıp kaçmaktan
Kim o diye cama ya kapıya çıkıp bakanları seyretmekten

Ah o heyecan o zıplamalar sevinçten
Şimdilerde yanlış çalınıyor telefonum, kapım
Korkar olduk kapıların ardındakilerden

İstanbul sokaklarında
İki basamakla inilen küçük demir kapılar vardı
Genelde tam da boyuma göreydi zilleri

Çalmadan geçmek olmazdı
Genelde o kapılardan madamlar çıkardı
Buradaki zevk yakalanmamaktı

Komşularımız dışında pek de yakalanmazdım
Bu merakımın cezasını elbette ödedim
Çok çalındı kapım, bakarım kimse yok

Gülerim mazi gelir aklıma
Tabi ki bu oyunlar oynanmaz tek başına
Ya kardeş ya arkadaş olurdu yanımda

Çalarsan kıpıları çalarlar kapını
Diyenler ne de doğru demişler
Hiçbir yapılan kalmıyor cezasız