Anne!
Kötülük bilmeyen gönlümün safiliğini,
İşin kolayına kaçmadan, her daim gerçekleri gören gözlerimin ferini,
İçtimai hayattaki sosyallığımı,
Dostlarımın neşe ve üzüntülerini paylaşmamı,
Fikri güzel gönlü güzellerle kucaklaşmamı,
Evimdeki huzur ve mutluluğumu çaldılar.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta