Çaldılar ellerimi
Elsizliğin zincirlenmişliğine…
Bağladılar ayaklarımı
Bitirilmiş aydınlığın umutsuzluğuna
Körelttiler gözlerimi
Geleceğin ufuklarına…
Oturdular tüm yönlerin kaptanlığına
Deniz diplerinde
Uçtular hayal ötelerinin rüyalarında
Bağlandılar gizlerinin beklentilerine
Vurdular davullarına
Üflediler borularına
Tepindiler kan kokularının yamyamlığında…
Açtılar ağızlarını
Yarıçapları çaplarını aşan yılan iştahlarına
Yuttular
Sindireceklerini sandıkları gafletlerini
Yırtıldılar körüklenmiş fermuarlarından…
Burunlarından sökün veren
Yarasalığın körlüğüdür
Işığa göz kapamaları…
Suçluluğun son çırpınışıdır
Arsızlığın tebessümünde onurlu görünmek…
Etkisizleştirdiklerini sandıkların
Dikilirse kapına
Bacadan çıkışın
Olacak mı kurtuluşuna…
02.05.07 (İstanbul)
Taştan ÇıralarKayıt Tarihi : 2.5.2007 11:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yok sandıklarınız bozar dengelerinizi...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!