çaldıklarında kapımı
soğuk kış öncesiydi
yoktum
hiç olmamıştım ki
küçücük elli
kocaman öfkeliydim
rüzgarlarında gezinirdim
öfkemin
gittiğim yerde öğrettiler
öfkeden gayrı her şeyi
evde yoktum
öfkelerim ve ben
özgürcesine dolaşırdık
küçücüktü umutlarım
yaşıma yakıştıramazlardı
öfkelerimle birlikteydim
orda büyüttüler yaşımı
orda ayırdılar beni
kıştı soğuktu
güneşi özlerdim
kapı çaldığında
içeri giren tipiydi
ben açmadım kapıyı
evde yoktum
küçüktü adımlarım
zor oluyordu yol alması
hızlı yürümeyi
orda öğrettiler
hızlı yaşamayı
dayanmayı zamana
küçüktü parmaklarım
yeni başlamıştı kalem tutmaya
küçüktü anılarım
sığmazdı anlatmaya
bölük pörçük darmadağın
evde yoktum hiçbir zaman
parçalarımı odalardan topladılar
04.04.2011
T.öğer KOÇ
Kayıt Tarihi : 16.1.2012 13:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Türk Öğer Koç](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/16/caldiklarinda-kapimi.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)