Çaldı Vicdansız Yıllar Şiiri - Fahri Bulut

ÇALDI VİCDANSIZ YILLAR
Uykuma doyamadan,
Gördüğüm düşlerimi,
Anama yoramadan,
Daha şafak sökmeden,
Zifiri karanlıkta,
Uyan oğul diyerek,
Uyku benden kaçan da,
Yufka köy ekmeğine,
Peynir, çökelik dürüp,
Dağarcığa koyarak,
Azığın budur deyip,
Yola çıkarılırdım.
Aysız kara geceler,
Afakanlar basanda,
Ruhumu korku sarar,
Taşları, dikenleri,
Sürü sürü kurt sanır,
Tiril tiril titrerdim.
Çocukluğumu çaldı,
Kalpsiz, vicdansız yıllar...
Dost, düşman belli olur,
Cep aynamı çıkarır,
Korka, ürke bakardım,
Solmuş, kül olmuş yüzü,
Aynada gördüğümde,
Yaşlı babam sanırdım,
Çocukluk hayalimi
Çaldı insafsız yıllar...
Çocuk oyunlarına,
Akran arkadaşlarla,
Oynayarak doymadım,
Ekabir erkek olup,
Bağ belledim, çift sürdüm.
Dikenler bata bata,
Küşne, mercimek yoldum,
Nasırlı ellerimi,
Orta okul, lisede,
Sınıf arkadaşlarım,
Öğretmenler müdürden,
Ceplerime koyarak,
Nasır bitene kadar,
Günü birlik sakladım.
Gençliği yaşatmadı,
Çaldı vicdansız yıllar...
23 ARALIK 2019
Fahri Bulut Rızazade