Calderon Şiiri - Berrin Gürsoy

Ağlama, ben ağlıyor muyum bak, n'olur ağlama Calderon'um,
Yeni doğmuş bir bebek gibi feryat etme, dayanamıyorum,
Gönle yerleşen bir iklim gibisin,
Savaş ve kin gibi kara kışları bahara çevirmelisin,
Servete, mala, paraya, gözü dönmüş gaddarlara yaklaşmamalısın,
Calderon'um ağlama, n'olur, bak ağlıyor muyum ben, ağlama yunusum.

İnançla beslenmelisin, yetimlerle,
Dünya saadetinin zirvesinde,
Kentte, dağda, vahada, denizde ve çöllerde,
Birlik ve bütünlük içinde iyiliği yaşamalısın,
Saadet sofrasında kimsesizlerle,
Yetimlerle baslenmeslisin, inançla.

Hayatlarında hiç görmedikleri şehirde,
Acaip geliyor, yanyana diziliyor arkadaşlarıyla,
Getirildiği arabadan şaşkınıkla iniyor,
Bir garip tevekkül, bir vakar siniyor,
Göz göze gelemiyorum kurbanım bakışlarındaki ağır soruyla,
Hayatla ölümü sonsuzluğu tartıyor.

Büyük kapıya varacak, hazır ve duru oluyor,
Allah'a ısmarladık der gibi bakıyor,
Veda denilen şeyi gözleriyle konuşuyor,
Zulümlere, gaddarlara, katliamlara karşı,
Bu dünya hepimizin evi,
İmza basıyorum katliam yapan merhametsizlere.