Çalarlar Şiiri - Bayram Mecit

Aşkım, şuna inan ki; gizlenerek silsem de
Onlar ki gözlerimden yaşımı da çalarlar
Birini aç görüp de ekmeğimi bölsem de,
Onlar ki tabağımdan aşımı da çalarlar.

Şunu bil; bir tek aşkın kara bahtımı aklar
Yoksa dediğin gibi beni teneşir paklar
Keyfime kahya olan bu mutsuz dangalaklar
Bir gün mutlu görünsem neşemi de çalarlar

Onlar akşam oldu mu hemen tepeme damlar
Onlar dediğim aşkım; küçük küçük adamlar
Bir türlü gözü doymaz bu karnı aç yamyamlar,
Bir an uykuya dalsam düşümü de çalarlar.

Canım içki çekip de aleme akıversem
Ve üç beş asalağı ardıma takıversem
Kendi payımdan kısıp bir duble rakı versem,
Arkamı döner dönmez şişemi de çalarlar.

Beklentim yok hayattan, bir tek kuru canım var
Lakin üç tatlı kızım, üç canımda kanım var
Bir de zar zor doyduğum kötü bir dükkanım var,
İnan ki becerseler işimi de çalarlar.

Sadece “bir” alırsın, sen onlara “on” ver ki
Beni de çok severler öyle net sözlüler ki
Ah ellerinden gelse; öyle aç gözlüler ki,
Bir tek gün güneş doğsa kışımı da çalarlar.

Aşka derler aslı yok, bizce kuru efsane
Ezeli, miadı yok, süreceği dört sene
Yar; kuruyan bağrıma saçlarını sürsene,
İnan bahara kalmaz döşümü de çalarlar.

Her arkadaş dediğim canımdan parça alsa
Geriye tek sermayem bağrımda yaram kalsa
Ve sıfırı tüketip beş lira param kalsa
İnan ki hiç acımaz –beş-imi de çalarlar.

Herkese layığıyla Yaradan murad versin
Kimine uyuz eşek, kimine de at versin
Ama bu arsızlara Allah bir fırsat versin,
Gözüme fazla diye kaşımı da çalarlar.

Ah ölmeden huzuru dünya gözüyle görsem
Ve senin aşkın ile sonsuz vuslata ersem
Ve bil ki ben bunlardan daha önce gebersem,
Korkarım mezarımdan taşımı da çalarlar.