Çalar Saat Şiiri - Yusuf Arslan

insancıklar kalabalığında
yalnızları oynuyorum,
kaç vurgun yedim,
dostlarımdan...
yinede adalete doymuyorum...

bir sonbahar geçici ömrümden,
yaprağım anlamsızca titriyor,
nedir bizi uzaklaştıran
böyle sevgiden,
neden gözlerim
hep dostlarımı arıyor...

beyhude tüketmişim ömür sermayemi,
dost dediğim aynalar birbirini tutmuyor...
bu kavga içimde
bu kavga geleceğime,işlemiş gönlüme
aşk gibi
geceleri beni uyutmuyor...

başıboş koşturan zaman değil
peşisıra yine bir zamana doğru akıyor saatler,
gam değil gönlüme
tasa değil,elimden geldiğince
çalışıyorum ya hak için
ve dualarım içli halk için...

sitemimi duyuyor rabbim,
boşuna değil,
olmadı asla
gönlüme dolan vaatler....