Dünya yalan, insanlar da yalan üstüne yalan, yok ki hiç ders alan,
Düşünmezsen eğer tabi ki kalacak hem öksüz, hem de yetim kalan...
Dolmuş taşıyor artık dünya, kimi yoksulluktan kimi zevk için çalan,
Ne müzikten anlar ne de müzik yapar, müzisyen sanar kendini bir çalgı çalan...
Seviyorum, seviyor zanneder çok aldanır, yoktur aslında hiç kalbini çalan,
Hep hayallerle yaşayıp, gerçekleri görmeden, rüyalar için uykuya dalan...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta