Çalakalem yaşanmışlıkların bataklığı art ...

Tebessüm ettirirdi papatyaları
Yağmurları duyuşları...
Bir kış manzumesinin ardından.
Güneşe kalabilmek değil miydi?
Derdi
Tohumların.
Gecenin zemheriyle dansıydı ölümler
Toprağın soğuk bağrında
Ebediliğe.
Yalnız ve yanlıştı kimine
Vakti
Göçün.
Ama
Bir o kadar da gerçekti
Kaybolmuş, dönüşsüz hayatlar.
Duvarda
Camı kırık bir çerçeve.
Yıllanmış bir anın içerisine bırakılmış
Kayıp bir piyano
Ve bir de
Keman çığlıkları.
Boyası dökülmüş duvarlar
Tozlanmış örtüler.
Issız artık
Bahçesine hazan vurmuş düşünceler.
Ve
Gecenin uğrağı değil sanki buralarda
Hayaller
Çalakalem yaşanmışlıkların bataklığı artık bu şehir
Kuşların tünemediği
Rüzgarların gün yüzüne çıkamadığı...
Unutulup giden ne varsa
Kaygılarla beraber
Yosunlaşmış
Yıkık mezarlık duvarlarının gölgesinde...