Kalın ve çelik kadar sert geceleri
Kar fırtınaları tarardı saçlarını ağaçların
Kurt ulumalarıyla bölünürdü uykularımız
Sessizce kapanırdı gecenin kapıları
Rüzgar dudağında bir ıslıkla koşardı güne
İliklerine kadar üşütürdü havayı
Uykusuz insan,aç çocuk
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
