Çal Kapımı Şiiri - Arif Bük

Yoruldum seni aramaktan
Ayak izlerim azaldı sokaklarda
Ağustos yağmurları gibi
Kaybolmadan kara toprakta
Çal kapımı.

Yüreklerin bölündüğü istasyonlarda
Sözlerin tükendiği
Gözlerin boşaldığı limanlardayım
Gemiler kalkmadan çal kapımı...

Perişan gözlerim seni aramaktan
Alevsiz yangınlarda kül olmaktayım
Hangi ırmağın suyu söndürür bilmem
Kucağında Karadeniz çal kapımı...

Hep gecelerdeyim ellerim koynumda
Sokaklara iner haykırışlarım
Hasretten bir çığ altında üşür yüreğim
Göneş ellerinde çal kapımı...

Dağ başlarının karları gibi erimekteyim
Yolunu şaşıran kırlangıçlar gibi
Camlara çarpıp ölmekteyim
Son sözümü duymak için çal kapımı