Gecenin sabaha en uzak dakikasında
Oturursun ağaçtan bir iskemleye
Yanı başında ud, kanun, klarnet
Kulağında bir hicaz taksim...
Danışırsın durumu bir büyüğe
Başlar dökmeye içindeki berraklığı
O döktükçe anlarsın ya da anladığını sanırsın
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Herkes kendi hikayesinin içinde dönüp duruyor, aynı sorular, aynı cevaplar.... Hayaller ve keşkeler ama ayıldığında yine aynı dünya aynı....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta