Çal Bey Amca Şiiri - Ahmet Mücahit Bülbül

açtım pencerelerini ormanın
az eşyayla ne çok yaşıyormuş insan
beni bir tek bulutlar anlar artık
bitirmişim hüznümü
koymuşum kapı önüne

çal bey amca,
şöyle dağıt hüznümüzü
kırılsın duvarlar

dinleneyim istiyorum
hazır açıkken pencereler
bulutlar evdeyken
faturalarımı ödemişken
ve işim yokken şu kahrolası devletle

çal bey amca,
gül dökelim analarımızın eteğine
unuttur onlara ezberindeki tüm ağıtları

tedariksiz çıkacağım uzun yollara
kuş gibi sürülerek asfaltlarda
ve tebessüm halinde
acısız bir ölüm düşleyeceğim
alnımı yazılmış olmasını dileyerek

çay bey amca, çay.
az demli
ve de şekersiz.