Çal be kemancı Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Nerdesin kemancı, al gel kemanı
Nerde kemanın, efkarım var benim,
El ver şu kemana, sürt şu yayını,
O ses verdikçe, yaş döksün gözlerim.

Uzun, uzun çal da, dağlar dinlesin,
Irak yerde yar var, duysun dinlesin,
Gurbet kuşum yarim, ağlarmış desin,
Durma ağlat beni, çal be kemancı.

Ayrıyım sılamdan, yol vîrân oldu,
Hasret çeke, çeke, yüzlerim soldu,
Çal şu kemanını, bak kadeh doldu,
Durma ağlat beni, çal be kemancı.

Bazen hüzzamınla, bazen sabadan,
Ben içerken meyden sen ağlatandan,
Çal durma kemancı, hüzün bağından,
Durma ağlat beni, çal be kemancı.

Çekilmez bu dünya, oldum yabancı,
Bu fani Dünya’mda, her şey bir sancı,
Dost denen kalmadı, bendim yabancı
Durma ağlat beni, çal be kemancı.

A.Yüksel Şanlıer
24 Aralık 2008-12-24
Antalya.