Çakmak Kavında Köze Şiiri - Ozan Efe

çakmak kavında köze
döndü yüreğim içten
yanışın suskun göze
uçuyorum sevinçten

yaz
otur
it budur
yaladı tuz

kurudu mu buz
yalnızlığıma çık
umarsızlığım açık
erkenden gelecekse güz

karanlık olsa mıydı gündüz
sırtımda ağrıyacak düşte çor
acıtacak burgulayıp şişten tor*
suyun altından deşen karaca kunduz

yalansı gülüşlerin
gülüşlerinde toydur
toydur dalgası gölün
gölünden seslenir dur

durma yolda kalır iz
izinde dağılır giz
gizinde çoğalır söz
sözünde durma kudur

yılgınlığım geceye
gözyaşlarım eceye
uymaz mısın heceye
sakın düşersin güçten

kezzap dökülmüş tas
nasıl köpürüyorsa
doğurur acıları yeniden
sancısında taşıdığı taş
durdurmaz durduğun yerde

kapkara gözünde
incileşir taşar süzülür
çuval ağzı gibi
ciğerim büzülür
üzülürüm bir tanem

ozan efem gündemde
sevdalı yürek demde
umarım olur emde
korkarım kalma geçten

susma orada iki söz eyle
körleme duygunu böyle

170910ankara Gülce-Bahçe

*tor: yabani, kendini beğenmiş,toksözlü
acemi kimse,toy,çekingen,utangaç
olgunlaşmamış,ham,ters,aptal