Yalan değil inan ki, benim bu sözlerim.
Hepside hayal oldu, acı dolu günlerim.
İçimde acılar yüzümde tebessümler.
Gelip buldu beni, yine benim kaderim.
Mutluluğu aradım anılarla savaştım.
Sen kalbi pas tutmuş, bir insan.
Ne anlarsın sen, sevgiden aşktan.
Sevilirken her şeyi, silip de kaçan.
Şimdi bana dön diye yalvaran insan.
Her insan bin hata, yapar diyorsun.
Kaldırım taşına yazsam adını,
yağmurda ıslat tel tel saçını,
Mendilinle sil gözyaşlarını,
Kaldır beni yerden ezdirme ona.
Kaldırım taşından daha da katı,
Kaderin elinde oyuncak mısın
Bir kerede kendin olamaz mısın.
Maziyi özleyip aramaz mısın.
Kalpsiz insan diye adın anılsın
Sen kendi aleminde eğleniyorsun.
Gözlerine yaş dolan.
Çocuk gibi ağlayan.
Yaşamaktan usanan.
O benim can yoldaşım.
Ceylan gibi sekerek.
Sevdalar bitti aşklar soluyor.
Çiçekler dalında sensiz kuruyor.
Kurudu topraklar yağmur yağmıyor.
Dargın kaldı sevdaya kapılar açılmıyor.
Bir gül gibi açılıp yaprak gibi sararmış.
Hasret dolu yüreğim dayanılmaz bu çile.
Bekle gülüm gelirim bir senenin içinde.
Uzak da yaşayamam neşeli olsam da ben.
Yinede hasret kaldım doğduğum o yere.
Bazen hatırlıyorum ıssız bir yerlerdeydik.
Yalnızlık öyle zor ki.
Hayat bir tat vermiyor.
Sensiz geçen günlerde.
Kader bana gülmüyor.
Yalan değil inan ki.
Vicdanını yokla hatan var ise.
Arındır kendini zor olsa bile.
Günahınla gitme sakın mahşere.
Bedeninle yanarsın kor ateşlerde.
Elveda gençliğim elveda dünya.
Hasta yatağımda yatıp da uzanmışım.
Geleceksin diye nasıl umutlanmışım.
Yanımda arkadaş bir dost aramışım.
Gelmedin sen ne kadar zalimmişsin.
Hastalık bu Allahtan gelen bir şey.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!