Dümeni olmayan bir teknedeydi adam,
herşeyi gördü uzaktan
.............
Ölümü yüreğinden asarsın güverteye
sonra
uzanıp bir parça koparırsın bulutlardan
ve işte o an, gökkuşağı sevdalarına tutulmayı öğrenmişsindir...
//Okuma- yazmayı söker gibi
biraz isteyerek, biraz da zorla//....
“hayat” dersin;
'yağmurdan hemen sonra başlar, yırtık bir şemsiyenin altında',
olgunlaştıkça ıslanırsın hatta yaşlanırsın
yaklaşmayı umarak mutlu sona
//Hani çocukken dinlediğin o masallarda
prensin varması gibi saraya...
Sonunda anlarsın;
Yürümüş olsan da.. ya da koşmuş dört nala;
tek bir düş kalmışsa avuçlarında;
düşmemiş ya da düşememiş çamurlu sulara;
Çilingir bir masada,
kör topal dilenci gibi oturur hüzün,
ve sen, Eyy canımın içi!
Renkleri yorgun uçurtmanla bileklerinde
çakırkeyif pozlar versen de gemiciye
sadaka gülümsemelere yakışmaz yüzün
..................
Dümeni olmayan bir teknedeydi adam
uzakta bekledi uzun uzun ve gitti haberimiz olmadan....
Kayıt Tarihi : 16.4.2009 16:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
teknedeki adamın hikayesi......olsa gerek...
uzakta bekledi uzun uzun ve gitti haberimiz olmadan...Ozge Unal siirleri dogrusu okunasi ve keyifli...
teşekkür ederim,bu güzel 'ân' için..:)
Birol Hepgüler.
TÜM YORUMLAR (7)