Çakır Şiiri - Erdal Çoban

Halul-u Rahmandayim sifir dortte

Aylardan agustos sicaktan herkes paydos

Yeni bir ayakkabi aldi babam dun cocukluguma

Affettirmek ister gibi geldi ayagimi sikan yeni pabuclar

Neyse dedik iki ogretmen girdik dukkandan iceri

Aldik kaygan koseleleri

Ertesi gun oldu oglen girdim dergahtan magaranin icine

Amacim gezmekti ibrahim’in dogdugu yeri

El actim serin delikte, bekledim hep tetikte

Giren cikan birakmadi beni yalniz ulasamadim ona sonsuz

Yan odaya girdim iki rekat eski dostu anmaya

Yalvardim burada tanriya kustuysen bana yapmam inan bir daha

Arindim dondum ozume

Disari ciktim dondurdu beni deliye

Buda yapilir mi ibrahim’den de calinir mi

Neyse dedim nede olsa bir cift kundura

Ciktim disari ayaklarimdaki yalinlikla

Dedeye dedim yabanciyim ne lazim gelir yapmalik

Dedi sukret haline gunde yuz kisi dusuyor ayakkabisinin derdine

Ariyorum evi geliyor bir cift kirmizi pabuc

Cikiyorum beklemeden cifte magarada Allah’a yakin olmaya

Urfayi izliyorum sanli serefli kerpic’iyle

Olacak olani bilircesine biliyorum deniyor beni gene

Ertesi gun oluyor hemen

Cuma gunu ortalik mahser

Kurdu, Acemi,Mecusi’si onceden gelmis kapmis bir avuc mermer

Kadinlar goruyorum hepsi sakli hepsi magrur

Allah buralari dondurmus sanki bin yildir

Dergah’in onu tam karsi cadir

Ayakkabilari goruyorum okceleri basik on yedi de cakir

Beni gordu istifinde olmadi bir bozulma

Zannetti beni turist

Bir bilse ben zemherinin kendisiyim istanbul benim gencligim

Cikardim mi ofkemi Nemrud’u bile dize getiririm

O da anliyor pabuc pahali veriyor hemen aglamakli

Abim amca oglum bana siper bu sekilde bitiyor ibrahim’e sitem