Önce gözlerine çakıldım...
Kopartamadım bakışlarımı denizinden
Yeşille mavinin kesiştiği yer...
Görmedim hiç ormana kıyısı olan gözler
Sonra saçına çakıldım...
Süzüldü ellerim ipek iplikler arasında
Sicim gibi parladı, gözümü aldı
Koklamaktan geri duramadım
Pürüzsüz tenine çakıldım ben...
Bir o kadar da kaygan
Koyuyorum dudaklarımı boynuna
Tutamıyorum, kayıyor aşağıya.
Sözlerine çakıldım senin...
Düşündürdün kaybettiğim kimliği
Açtın çakılan kalbimin kara kutusunu
Çıkan İki kelime yetti kırım ekibine...
Emrah Kısmetli
Kayıt Tarihi : 6.2.2020 01:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emrah Kısmetli](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/02/06/cakildim-ben.jpg)
Tebrikler selamlar
Teşekkürler Arzu hanım, beğeniniz değerli benim için. Saygı ve sevgilerimle...
TÜM YORUMLAR (1)