Çakıldak Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Gönlümü çelen o güzellik var mıydı?
Elbette vardı, o an gelir her daim,
Gençlik koşar, derdini sırtında taşır,
Yanı başımda neşe dolu bir yar,
Güneşin alnında serin bir esinti,
Rakıyı ben içerim, meze sen sun,
Bir serinlik, bir huzur dolar içime,
Zeytinler, kurbağa sesleri arasında,
Bir yolculuğa dalarım.

Sonbahar, uzak bahçelere doğru uçarım,
Tam da özgürlüğümün doruklarındayım,
Bir dalda duramam, hayata kanat çırparım,
Gökyüzünde yıldızlar, uçurtmalar,
İstanbul'un dalgaları şimdiye kadar sırılsıklam,
Şile'nin derin kıyılarına doğru,
O sabah vakti yola çıktığımda,
Hava beni kucaklar.

Harbi ne oldu aniden böyle,
Gayrı yok içimde fesatlık,
Ovalar, tepeler, bu ülkenin kuşları nerede?
Dolmabahçe'de kudsi tecer, mani yazıyor,
Attila ilhan, karizmasıyla ecnebiye göz koyuyor,
Allah şahit papazların yalanlarına inanamam.

Bu muymuş kaderim, güçsüz müyüm?
Umut hep uzaktaydı, erişilmez,
Beni budadılar, çiçeklerimi soldurdular,
Gözümü kilitlediler - eskiden zincir vurulurdu -
Tüylerimi çıkarıp döktüler,
Bereketi yüreğimden aldılar,
Birisi gelip usulca bu çitleri kanatsa,
Hayat bu bedene vergi koyar,
Rüzgara sürtünmek, yüreği incitmeden,
Halk bahçesinden gül koklamak,
Üsküdar'a giden gemiye atlamak,
Kapıyı çalmadan içeri girmek,
Ailem konuk gelmiş, gece olmuş,
Hayvana bile vergi komuşlar,
Çangır çungur dansöze bağlamış hırtolar,
Geçer demeyeceğim, oğlun çakıldak kucağın'da,
Ağlama şevri devran anam, yanındayım...