Çakıl Taşları Şiiri - Ayşe Uçar

bir duvar
sarmaşığının ıslaklığı istikrarlılığı üzerimde
hayat örümcek ağlarını örerken boynuma
tırmanıp duruyorum ulaşılmazlara
uzayıp gidiyorum yollarca

eksile- eksile

kuzey rüzgârlarının öfkeli homurtusu
evcil kuşların çatı konserlerini yıpratırken
zamanın enteresan oyunlarına takılan
ruhumda yılgınlık
eğrisi

çoğala- çoğala

yüreğimin
çöl kokan odalarının depresif gölgeleri
paslı tel örgülerle örülmüş damarlarımın
baygın akışı farkında mısınız göz göre göre
kan kaybediyor aşk

ölümlerde- ölümlerde

yalnızlık
ve suskunluğun şişkin göbeğine çakıla çakıla
tükeniyor sefil ömrüm
duygularım

zamanın acımasız gaddarlığında
zamanın aceleci sadağında
zehirli okların hedefi
zavallı kalbim

daha ne kadar vurulacak
daha ne kadar yerlere serileceksin

ve
dilimin kör olası akrep ağrısı /sustum işte
aklımın baş belası kaktüs dikeni /sildim işte
her şeyi her anıyı
her özlemi

çaput bezlerle bağladım gözlerimi
param param parçaladım ezilen yüreğimi
küstürdüm dilimi

kanaya- kanaya

soldurdum kalbimin güneşini
ölü renk kırıntılarını saça saça gidiyorum
hiçliğin bilinmezliğine

savurta savurta

ardımdaysa düşe kalka yürüdüğüm göçkün ömrümün
biriken yosunlaşmış
çakıl taşları ah!

26042024
01:05