Çakıl taşları Şiiri - Mustafa Parlak

Çakıl taşlarıydık
Bir bir bazen avuç dolusu atıldık
Doymak bilmez denizlere
Aldıran olmadı gülüşlerimize
Canı yanan, acıyan hiç olmadık
Umursanmadık, dışlandık, kullanıldık,
Birdik hepimiz en nihayetinde taşdık.
Ademden gelmedik ama bizde gardaştık.
Bizi bizle dövdüler, tarh boyunca savaştık.
Yüzüklerinde tek taş, krallarıyla taçlandık
Depremde yıkıldı evleri, yine biz taşlandık.
Farklıydık bir birimizden
Hepimiz ayrı ayrı savrulduk denizlere
Hep aynı yerden
Kimimiz beyaz kimimiz karaydık
Bakmadık halimize üstünlük tasladık
Felek sol eliyle tuttu hep
Azrail aynı yerden
İnsan olanaydı yer ile gök.
Biz bu dünya da üvey evlattık.