Çakıl taşları Şiiri - Hüseyin Demircan

dikkatle bakınca anladım artık
yerlerde kabartı adım başları
farkettim açınca papuçta yırtık
ayaklarım altı çakıl taşları

başkası olsa bir yığar öbekler
kovandan doldurur balın petekler
ben ise kovarsam diye köpekler
eteklerim dolu çakıl taşları

kımıl denli sahip bulunur üne
tarlaya zararlı böcektir süne
selam vermek varken yeni bir güne
nereden çıktı bu çakıl taşları

taşır oldun sanki yükünü dağın
tutmuyor ey dizim çözüldü bağın
göremez olmuşum solum ve sağım
yüreğimi yaktı çakıl taşları

haber verme için vururum cama
tırmanır çıkarım kavağa çama
kolay ağlar biri değilim ama
çok canımı sıktı çakıl taşları

alıp bunu harcın içine katsan
uykular tutarmı uzanıp yatsan
kırılmaz sanırım dinamit atsan
betonla örülü çakıl taşları

içerim kaynıyor adeta pire
bilhassa kışları vurur habire
ölmeden koydular beni kabire
böbrekler yığılı çakıl taşları

huzurlu adamım oldukca sakin
kolye yap sevgilim boynuna takın
doktora gitmeyi istemem lakin
beni yere yıktı çakıl taşları

verdim ücret konu değil desemde
hemi sigortalı kimse isemde
muayene sonu safra kesemde
dahi raslanıldı çakıl taşları

toprağa yatırın ey okur kari
kabirde kalayım taşlardan ari
dostlarım getirip yığmayın bari
mezarımın üstü çakıl taşları..