Çakıl Taşları Şiiri - Esma Özdemir

Hiç unutamadığım anımdır
Evin arkasındaki korulukta
Derenin kenarında yıkandığım
O gün!

Pelit ağaçlarının altında
Oturmuşum bir zibeğe;
Annemin elinde bakır tası,
Döküyor tepemden aşağı
Sıcak soğuk karışık
Deri kazanında kaynattığı
Şarıl-şurul suları...

Ayaklarım ıslanıyor
Çimenlikler üstünde, yumuşak
Dans ediyor parmaklarım neşeyle...
Sonra;
-Haydi kızım, kalk ayağa!
Çenelerim vuruyor birbirine
Bahar soğuğunda.
Giyiniyorum üstümü titreye titreye.

Ağabim, tam şu köşeden geliyor okuldan
Bak işte, koltuk altında çantası!
Burası, hayallerimin en sakin
Issız ve
En eşsiz köşesi...şüphesiz!

Kravatlı, lacivert forması ile
Çıkacak yine aynı yerden;
Gel bacım, diyecek bana
O gün gibi
Acıktım, eve gidelim!
Tut elimden, bırakma sakın!
Dur, koşma, düşeceksin...
Sesleri gelir hâla
Kesik kesik
Bugün gibi kulağıma!

Kayalıklara çarparak bölünen
O derenin şırıltılarına karışmış
Gözlerimde
Pırıl pırıl bir kızın
Çakıl taşlarında bıraktığı
Kanayan, mini mini ayak sesleri...