Çakıl Taşı Gibi Sürüklenirsin..

Kopmak bu olsa gerek köhnemiş küf kokan yortulardan
Yosun tutmuş kaya gibi deniz ortasında çırpındıkça
Çaresizlik yapışmışken yakama anlamı yok inan zamanın
Atılmış olsam ne yazar gelmez oldun fırtınasız limanlara..

Durmak yok bilirim hayat denen dişli öğütür durur seni
Ne dost görür gözün nede sevda türküleri söyletir imansız
Almıştır sazı ele o çalar yönetir hükmeder durur aldırmaz
Akışına gidersin gözlerinde sis perdesi sahradaki kum tepelerine..

Yaşıyor bazıları sahte cennet hülyasında umursamaz bir şeyi
Tek bildiği dostluksa para denen mel’undur geriside vız gelir
Tökezleyip düşersen sakın aman bekleme fayda gelmez bilesin
Dere yataklarında renkli çakıl taşı gibi sürüklenip gidersin..

Yaz: Mehmet Ali Tuna
01/01/2008