Çakıl Taşı Şiiri - Savaş Barha

Radyoda doğum
günü şarkısı çalıyor.

Müziği duyduğum ilk anda
aylarca biriken bütün anılar
gözümün önünde canlanıyor.

Yavaşça duvar dibine geçerek
dizlerimi kollarımın arasına sıkıştırıp
başımı eğiyorum.

Kapı açılıyor,
sen karşıma gelip oturuyorsun.

Gözlerimden akan
yaşı seyrediyor ve susuyorsun.

Olduğum yerden kalkıp
ellerini tutmak istiyorum.
Boynuna sarılmak istiyorum.
Nefesini hissetmek istiyorum.

Fakat doğrulamıyorum.
Sanki bütün insanlığın yükü sırtımda.
Sanki göremediğim bir el beni tutuyor.

Şarkı bitiyor,
ayağa kalkıyor ve gidiyorsun.

Sessizliği bozan ayak seslerin yankılanıyor.
Gidişini izlemekten başka bir şey yapamıyorum.

Ağlamaktan gözlerim kanlı gül açmış.
Duvardaki rutubetten gözlerim yaşarmış.