Çakıl Taşı Şiiri - Mehmet Yardımcı

Ben bir çakıl taşıydım dere ağzında
Binlerce yılı görmüş geçirmiş
Sel sularında yıkanmış yüzü
Yazın güneş
Kışın kar altında
Eriyip akmış

Nice taşlar yakın komşumdu
Yan yana yamaçta
Karda yağmurda benim gibi aşınan
Kimi gerdanlık olan boyunlarda
Kimi
İnce parmaklarda pırlanta adına duran

Seyirine doyamazdım
Kayalar arasından göz kırpan firuzenin
Mavi mavi bakışının

Dağ köylerinde
Nazara karşı iyi gelir deyip
Çocukların omuzuna dikilen
O güzel mavi taşın
Seyirine doyamazdım

Donuk kırmızısı içinde akik
Bir sevda taşı idi sanki
Çobanların
Kavalına üflediği
Yanık bir türkü gibi

Rahatlık ve huzur veren kehribar
Sarı rengiyle
Tatlı bir uyku getirirdi
Hepimize

Altın renkli topaz
Caka satardı
Mavi renklisine

Hep peşinden koşulan zümrüt
Doğayla bütünleşmiş yeşili içinde
En çok beni sever insanlar derdi
Doğru da söylerdi hani

Temizliğin ve güzelliğin sembolü
Gelin gibi beyaz sedef
Taşların arasında belirince
Bir saygı uyandırırdı sessizce

Oltu taşı kara kara parıldar
En çok beni kullanır insanlar derdi
Tespihinden
Ağızlığına kadar

Beyoğlu taşı kahkahalar atardı övünerek
Benimle aldatırlar insanları
Çoğu kıymetli taş diye satarlar
Hepinizin rengine boyayıp
İnandırırlar

Her türlü ağrıyı kesen bakır taşı
Sertliğiyle bilinen granit
Mermer
Necef
Opal
Lal
Her biri bir işe yaradı da
Çimentosu çalınmış sıva içine
İnşaat harcı olmak düştü bana

Nice taşlar mücevher kutusunda
El bebek gül bebek
Ben teras katında dökük bir sıva
Düştü düşecek