Çakıl Taşı Şiiri - Erhan Topkaya

İnadına kalabalığın ortasında yalnız yürüyorum
Karanlık, büsbütün karanlık gökyüzü
Yüzümde değişik bir yüz
Sanki ben, ben değilim
Kimse kendi değildi

Ayak sesleri
Bir silah patlaması gibi
Ardı ardına yitiriyor bir önceki sesini
Ben yürüyorum ürkekçe
Yollar küskün yollar sürgün
Çakıl taşları yorgun
Sırdaşlık etmekten berduşlara

Boşluğun sarhoşluğuna bırak esaretini kalbim
Çakıl!
Taşını basıyorum bağrıma
Yalnız yürümeliyim inadına kalabalığın ortasında