Çakıl Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

çakıl taşların ve suyun tanıklığı
hayata uyanışını not düşer seyduna’nın.
bakışının tutunduğu noktadır da bu akarsu
akar suyum aktıkça durulurum der..
çakıl taşlarını kendisi için yıkayıp aklarken
taşlara tüm gövdesiyle yıkılırken de.
ellerinin ateşi sönerdi
toprak zevk susuzluğuyla beklerdi akar suyu
dalgaların iç içe geçmiş canlılığı sarhoş ediciydi
iç içe geçmiş bu tutkular ormanı dalgalar
doğayı zorlayan şiddetin anı.
an ki, duygusal imkanların tamamı bir sıçrayıştır.
arzudur, hummalı bir arzu proteus.
göğüs kafesinde darda kalmamak için akan.
seyduna’nın