Özümden ayırdım iki gözümü Çağlayıp coşturan yüreklerim var Postundan ayırmış çakal kuzuyu Bu akşam evinde ziyafeti var Ezmeli bu döşü bazen ezmeli Sol yana imame tespih dikmeli Çakallık dünyayı silmiş süpürmüş Cenneti kendine mekân etmeli Bakamaz gözlerin ölü mevtaya Düşündün mü yarın var mısın bur da Dilinde niye öldü sorusu varsa Dününü sorgula eğer buradaysan Çakallık bedava sende gel buyur Bir koyun verelim karnını doyur Yarına yumarsın belki gözünü Aç gitmesin dünyalık karnını doyur Eziyet ettirir çakallık sana Dünyayı sevdirir ahret ne arar Gözlerin sökülür çukurlarından Doyur sen bu günün yarına zarar Ne desem boş gelir kafa dikine Dünyayı sallamış sanki bilgine De Mevla verirse lafı gözüne Sokarlar, çakallık kalır içinde Zennehar yılmaz 30.05.2012 23:43:48
Zennehar YılmazKayıt Tarihi : 31.5.2012 00:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!