Çakalların Tavukları Tavukların Horozları

Çakallar ablukaya aldı kümesleri,
Yumurtaları rüşvet verdiler.
Beğenmediler,
Üstelik kırdılar,
Pazarlığa bile girmediler.
Eşelediler temellerini,
Gerçekleştirmek için emellerini.
Tüylerini yoldular, tamamıyla soydular,
Horoz bildikleri,
Alkış tuttu çakallara.
Dedi ki:
Ne de yakışıklı yaptınız tavukları.
Sonra gözleri önünde,
Yediler doymayasılar,
Kanatlarıyla fırçaladılar dişlerini,
Horozlar, kurtulduk sandılar.
Sonra ibiklerinden kaptılar,
Öptüler öptüler...
Öpücüklere kurban gittiler.
Şişmanladı çakallar,
Beklediler, çatlayacaklar.
Patladılar, çaktırmadılar,
Kaç horoz vakti geçti,
Sesleri duyulmadı.
Karşı kümesin horozu merak etti,
Kapısı açılınca ilk işi,
Koşup gitti.
Komşu kümesin pisliğinde öttü.
Ruhları şad olmuş çoktan,
Tam o sırada,
Alışmışlar kudurmuştan beter,
Gelmezler mi!
Ben geldim, o halâ hesap veriyordu,
Sonra baktım,
Gagasıyla bir kedi yavrusu oynuyordu.