Çakallar meydanı boş buldu, kendini bir şey sandı,
Kurtlar sahaya inene dek, bu kibir ne zamana dek uzandı?
Havlayan itler, uluyan kurtlar, hepsi birer gölgeydi,
Asıl güç, asıl kudret, asıl ihtişam, şimdi çıktı ortaya belli.
Çakallar, kurnazlıklarıyla, sinsilikleriyle dolaştılar,
Sanıyorlardı ki, bu meydan onların, bu dünya onların.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta