Çakalara Tutunma Şiiri - Ömer Dalman

Çıktı kolpanın kolpalığı ortaya
şaşaladı önce tümden
yiğince darbeyi yakın plandan,
toparlandı sonra yeniden
kolpa ya;
bir B planı yapması lazımdı!
Yaptı da...

Önceden yüzüne gülmüş yalakaları,
yalancıları
tek kalmama adına mücadelede,
sinsi bir gülücükle yanına çekti.

Hemen atladı onlar da
kıskançlıklarından.
Kim bilir ne zamandır peşindelerdi? ..

Verdiler yalancı ellerini
sözümona birlik bilinci kurdular
ve huraaaaa! üzerime aynen...

Ama ne kadar toplanırlarsa toplansınlar
bir kilometreden belli
bakınca herkes anlar
Çakal Sürüsünü! ..

yapabilecekleri en fazla;
cesedi eşelemek
kokmuş etlerden medet ummak...
ne olabilir ki başka
bu imansızlıkla,
bu yalancılıkla? ! ..

Çıktı ya kolpanın kolpalığı ortaya bir kere,
tutunacak düşmemek için,
tek kalmamak için
en yakınındaki çakallara! ..

Zavallım zaten...
Görmez ki gafil gözleri,
çakallar bugün başkasını eşelerler,
yarın mideleri boşalınca
yanındakine çökerler! ..

Sen sen ol;
düşsen de birgün
veya redde uğrasan da dostlardan
sakın çakallara tutunma!

(Aralık 2007)