Çakal Şiiri - Kaan Karaduman

Sen gerizekalı mısın?
Göremedin işte o sis perdesi hep sarıyor söylemiştim..
Ben bir şeyimi kaybetmiştim neydi o ya? ha tamam aklımı kaybetmiştim!

…30 gün sonra…

Kaybolan aklım kuytu bir mahalle bakkalında alt tezgahlarından birinde tozlu bir şekilde bulundu,
Üstünde ne bir barkod ne de bir etiket vardı.
Sanki… (bulamadım uygun halini)
Bana tüm çıplaklığınla gelebilir misin?
Yoksa sende onlar gibi giyinik mi güzelsin?
Tabii ki de senin için giyinmedim kendim için hepsi, ben sadece kendime çalışırım.

Ortalık .rospusu (oları tasarruflu kullanalım) olup her çiçekten bal alacaksan eğer, ben aşk arıyorum diye dolaşmanın anlamı?
Ben çözemiyorum bu insanları!

Ama unutulmamalıdır ki.rospu ruhların bedenleri kiralıktır.
Ben çok çabuk kırılırım kolay kolay da birleşmem,
Ama beni bozabilmen için, önce kurmalısın..
Etrafımda sineklerle yaşamaya alıştım artık!
Sanırım!
Sanıyorum!
Bizans oyunlarını gerilerde bırakmamız gerek, 21. yüzyıla dönelim hadi, hatta ben hemen 25. Yüzyıla geçmek istiyorum araları atlayalım boşlukları sonra dolduralım.

Hepimiz akşam yatmadan önce egolarımızı okşayarak uyuyoruz...

Hızlı yaşayıp erken ölmek mi?
yavaş yaşayıp geç ölmek mi?

Bana hoşçakal deme, senden sonra benim hoşluğum mu kalır!
Ağlamaktan gözlerim kızarır, suratım şişer, sensizliğime ağlar dururum...
Hoşçakal ne çok anlamlı bir son kelimesi, hoş çakal, hoşça kal aslında gitme kal hoş bir şekilde kal, işte çakal...

Ben tatlıydım; sen acı.
Sen tatlıyken ben yine tatlıydım.
Gittim dönüyorum şimdi, el sallıyorum görebiliyor musun aşağılardan?
Göremezsin unuttun mu sis’i?
Peki sen nasıl başardın?
Demek sır, pekâlâ, çok âlâ.

Arz talep meselesi.

SAYGILARIMLA…

07/10/2001 02:30 (Çakal)