Çak Köklerini Toprağa Şiiri - Salim Erben

Gözlerim dalıp dalıp giderken
Baş kaldırır haşarı bir çocuk
Delidolu sevdalı mı sevdalı
Asi çıkmışsa adı
Yazılsın dolu dolu sayfalarca...
Bak yürekli kadın bakta gör
Başımda kavak yelleri esmiyor
Esmiyor artık
Benmi ihtiyarladım yoksa
Yoksa zamanmı yordu
İnsan kocar gönülü kocamazmış
Hala onsekizinde bu gönül
Ne aşınmış demire benzer
Ne suyunu almamış ham çeliğe
Bu yüzden demem oki
Gün ağamadan sar sinene
Hadi daha sabaha çok var
Nabızım yükselsin tenim titresin
Doruklarda esen dağ yelleri gibi
Öyle gezin ki iç arenalarımda
Sarsılsın gecenin karanlığı
Gün doğsun yıldızlar sönsün
Yüzün yüzüme bakarken
Bilinmeyen yönlerimi keşfet
Bana aşkı bana sevmeyi öğret
Tut ellerimden tut ki
Dumansız baş ocakta pişen aş
Gönle yıllarca sırdaş olsun
Şimdi ha desen debrem olacak
Yer yarılacak tufanlar kopacak
Kirpik uçları çiğ dökecek
Uçurumun ucu sevda pınarı
Salkım söğüt gibi eğme başını
Çak köklerini toprağa çak ki
En kurak mevsim bile filizlensin