Cahit’e Şiiri - Vedat Didari

tadı kalmadı artık masaların
kadehler, rakılar seni özlüyor
bağıra çağıra söylesek yine
‘sevdiğim şarkılar seni özlüyor’

çekilmiş gibi yatağından bütün suları
içimdeki o deli nehir seni özlüyor
öksüz bırakıp gittiğin mekanlarında
yasını tutan bu şehir seni özlüyor

Bir görkemli kalabalık
aklımda son kalan
nefesimi sıkıştıran,
gözlerimi kanatan
o pırıl pırıl güz sabahından.

Ya köşesinden, kıyısından
ya da tam ortasından
yaşamı yaşamına değmiş bin çeşit insan
uğurladık seni Yıldız’da bir camiden
o “bir namazlık saltanatın” ardından.

Gülücüklerin yuvası aydınlık yüzünden
kömür renkli zamanlarımıza dolan,
gürültüyle çoğaltırken sevinçleri
kırgınlıkları bir kaşık suda boğan
bir akıl almaz büyüydü şimdi bozulan

Issız bırakıp gittin, seninle bir başka güzel,
seninle yaşamağa değer bir gariban kenti,
binlerce on binlerce yaşanmışlığı, ömre bedel
anılarımızda uzun yılların biriktirdiği

Dostların için, bundan böyle
hiçbir şey aynı olmayacaktı.
Eksilmiş bir uzuv gibi,
sevgili Cahit!
yerin asla dolmayacaktı.